ONS GRONDGEBIED

ALLE TE BEZOEKEN

Erice

De middeleeuwse citadel van Erice wordt beschouwd als een van de mooiste dorpen van Europa en is zeker een grondig bezoek waard. De stichting was vrijwel zeker te danken aan de Elimi-bevolking, die de eersten waren die een tempel bouwden die was gewijd aan de godin Astarte. De huidige stedenbouwkundige indeling stamt uit de middeleeuwen, de vele kerken die het karakteriseren zijn uit de barokperiode. Erice is over de hele wereld beroemd om de zeer hoge kwaliteit van de zoetwaren van conventionele oorsprong. Het vakmanschap is rijk en van hoge kwaliteit, vergeet niet dat er de productie is van Erice-tapijten, gebouwd op het traditionele weefgetouw, en de productie van Erice-keramiek. Fascinerend is de aanwezigheid van het Pepoli-kasteel, de Pepoli-toren en wat het kasteel van Venus wordt genoemd, waarin zich nog steeds de oude heilige put bevindt die is gewijd aan de godin Astarte. Vanaf de uitkijktoren kunt u genieten van een 360 ° panorama van de provincie Trapani en de Egadische eilanden en de blik draait naar de horizon en naar het hele Siciliaanse kanaal.

Egadische Eilanden

De Egadische archipel bestaat uit de eilanden Favignana, Levanzo, Marettimo en het eilandje Formica. De menselijke aanwezigheid binnen de archipel is erg oud, zoals blijkt uit de archeologische vindplaats van de Genovese grot in Levanzo. De schoonheid van zijn leefgebied maakt het tot een van de mooiste aricipelagos in de Middellandse Zee. Het unieke karakter van het gebied wordt behouden door de aanwezigheid van het beschermde zeegebied van de Egadi, het grootste in de Middellandse Zee.

Natuurreservaat van de Stagnone en het eiland Mozia

Het strekt zich uit aan de westkust van Sicilië op het grondgebied van de gemeente Marsala, in het stuk zee tussen Capo San Teodoro en Capo Boeo of Lilibeo, inclusief de vier eilanden San Pantaleo (Mozia), Isola Grande, Schola en Santa Maria en de zoutpannen aan de kust van San Teodoro, Genna en Ettore Infersa. Het reservaat omvat de "Stagnone" (waaraan het zijn naam ontleent), een lagune, de grootste van Sicilië, gekenmerkt door ondiep water (1 à 2 m en vaak niet meer dan 50 cm). Na de bewegingen van het zand van de lagune als gevolg van onderwaterstromingen, werd de Isola Grande gevormd rond twee oorspronkelijke eilandjes. De geboorte van het eiland sloot een deel van de zee af dat oorspronkelijk open was en hier, omdat er geen stroming nodig is voor de uitwisseling, is het water stil komen te staan, met een temperatuur boven normaal.

Marsala

Het is de eerste gemeente in de provincie Trapani, de vijfde in Sicilië qua inwoners en de vierenzestigste qua inwoners in Italië. De naam werd eraan gegeven door de Arabieren die het Marsà ‛Alī (Haven van Ali) of Marsà Allah (Haven van Allah) noemden, vandaar de naam van de stad. Beroemd om de landing van Garibaldi en de Duizend op 11 mei 1860 en om de productie van de gelijknamige Marsala-wijn, waarvoor het sinds 1987 de Stad van de Wijn is. Het staat op de ruïnes van de oude Punische stad Lilibeo (Lilibeum in het Latijn), wiens naam is afgeleid van de naam lilibetani (naast die van Marsalesi) voor haar inwoners.

190617-024201-r157e3d246111da84aa0bc40b16addfe

Mazara del Vallo

Het oude historische centrum, ooit omsloten door de Normandische muren, omvat tal van monumentale kerken, waarvan sommige dateren uit de 11e eeuw. Het heeft de typische kenmerken van de wijken met een islamitische stedenbouwkundige indeling die typerend is voor de medina's, genaamd Casbah (ook Kasbah), waarvan de smalle straatjes een soort handelsmerk zijn.

Selinunte

De stad had een korte levensduur (ongeveer 240 jaar). Gedurende deze periode groeide de bevolking tot 100.000 inwoners. De toestand waarin de stad zich vandaag bevindt, is niet alleen te danken aan de verwoesting door de Carthagers, maar ook aan aardbevingen, eeuwenlange verwaarlozing en ernstige plunderingen. Selinunte, onderstichting van Megara Hyblea, werd opgericht in 650 voor Christus. (Diodorus Siculus), langs de kust van de Middellandse Zee, tussen de twee valleien van Belice en Modione, op een plaats die niet is aangetast door eerdere inheemse nederzettingen. Het bereikte al snel zijn maximale pracht in de zesde en vijfde eeuw. B.C .; zijn rijkdom was misschien te danken aan de heerschappij die het uitoefende over een uitgestrekt gebied. Selinunte is de meest westelijke Griekse kolonie op Sicilië en staat in direct contact met het gebied dat door de Carthagers wordt bezet; heel zijn geschiedenis wordt bepaald door deze grenspositie, tot het oplossen van het probleem met de Romeinse verovering van Sicilië.

Castelvetrano

De stad is waarschijnlijk ontstaan als gevolg van een sociale transformatie die plaatsvond na de Normandische verovering (1130). De boeren begonnen de dorpen te bevolken: daarom werd, net als in de rest van Italië en Europa, de bourgeoisie geboren. Het bestaan van de stad wordt gedocumenteerd vanaf de heerschappij van Anjou. Het toponiem Castrum Veteranum werd echter al vóór de geboorte van de stad gebruikt, misschien om een kruispunt tussen communicatieroutes aan te duiden. In 1299 werd Castelvetrano toegekend aan de toekomstige vorsten van de stad Tagliavia, wier achternaam in de loop van de tijd veranderde in Aragona en Pignatelli. Tussen het einde van de vijftiende en het begin van de zestiende eeuw werd Castelvetrano het centrum van de bezittingen van de Tagliavia-Aragona en verrijkte het zich met talrijke kunstwerken. In 1522 verhief de koning van Spanje Karel V de stad tot een graafschap, in 1564 maakte zijn zoon Filips II er een vorstendom van. Onder de Spaanse heerschappij kende Castelvetrano in de zeventiende eeuw een periode van hongersnood en epidemieën. Tijdens het Risorgimento kwam Castelvetrano twee keer in opstand (1820 en 1848). In 1860 sloten sommige castelvetranesi zich aan bij de Garibaldi's Thousand.

Gibellina

Na de aardbeving van 1968 en de verwoesting kwam de wederopbouw van de stad langzaam op gang. In plaats van herbouwen in de buurt van het oude Gibellina, werd het ongeveer twintig kilometer verder stroomafwaarts hervat. De keuze van de site had de logica kunnen volgen van de nabijheid van de snelweg die wordt aangelegd naar Mazara del Vallo, ware het niet dat de nieuwe bouwgrond toebehoorde aan de broers Ignazio en Nino Salvo, bazen van de maffia. De nieuwe Gibellina werd vervolgens gebouwd op het grondgebied van de gemeente Salemi, in de wijk Salinella, na stemming door de gemeenteraad. Voor de wederopbouw van de stad had de voormalige burgemeester van de stad Ludovico Corrao het verlichte idee om het gebied te "vermenselijken" door verschillende wereldberoemde kunstenaars zoals Pietro Consagra en Alberto Burri naar Gibellina te halen; de laatste weigerde een van zijn werken in te voegen in de nieuwe stedelijke context die werd gebouwd en bouwde een "Grande Cretto" in het oude Gibellina, ter nagedachtenis aan de aardbeving die het verwoestte. Mario Schifano, Andrea Cascella, Arnaldo Pomodoro, Mimmo Paladino, Franco Angeli, Leonardo Sciascia reageerden ook op het beroep van de burgemeester. De stad werd meteen een immens laboratorium van experiment en artistieke planning, waarin kunstenaars en waardevolle werken de stedelijke ruimte vernieuwden vanuit een innovatief perspectief.

Segesta

De datum van de stichting is niet bekend, maar uit documenten blijkt dat de stad in de 9e eeuw voor Christus bewoond werd. De Griekse historicus Thucydides vertelt dat de Trojaanse vluchtelingen, die de Middellandse Zee overstaken, Sicilië bereikten en Segesta, genaamd Aegesta, en Erice stichtten. Deze vluchtelingen namen de naam Elimi aan. Volgens de mythe werd Segesta gesticht door Aceste (die de eerste koning was), zoon van de Trojaanse nobele Egesta en de riviergod Crimiso. Virgil vertelt de legende volgens welke Segesta door Aeneas werd gesticht om de oude mannen en vrouwen te laten rusten, nadat ze de schepen in brand hadden gestoken vlak voordat ze de reis hervatten.

Alcamo

Belangrijk agrarisch centrum en industrieel centrum, het rijst op de hellingen van de berg Bonifato. Het is een van de grootste Siciliaanse centra voor wijnhandel. Onder de landbouwproducten die we ons herinneren: olijven, granen, meloenen, tafeldruiven en most. Er zijn ook vee- en schapenboerderijen. De naam Alcamo heeft een Arabische oorsprong, Manzil Alqamah, (Alqamah-naam van een zeer giftige watermeloen, Manzil-casale-stazione) gebouwd in de 12e eeuw langs de handelsroute die van Palermo naar de kust leidt. Tussen de vijftiende en zeventiende eeuw was de ontwikkeling van de stad te danken aan de vestiging van talrijke religieuze groeperingen die de uitbreiding buiten de muren duwden. De stad werd tot het begin van de 19e eeuw van de graven van Modica; dankzij de talrijke overblijfselen van statige huizen is het feodale karakter nog steeds zichtbaar. In 1860 organiseerde Baron Giuseppe Triolo di Sant'Anna op eigen kosten de Picciotti-teams die de "Mille" hielpen: in Alcamo benoemde Garibaldi de Siciliaanse Francesco Crispi tot "Staatssecretaris van Sicilië". In de monumentale sector is het kasteel van de graven van Modica van groot belang, gebouwd in de eeuw. XIV, met een ruitvormig plan, met twee vierhoekige en twee cilindrische torens; tot op heden zijn de glasramen in gotische stijl in het noordelijke deel te vinden. Het interieur van de imposante Moederkerk is rijk aan belangrijke kunstwerken, zoals die van de familie Gagini en van Serpotta en de fresco's van G. Borremans. Overblijfselen van een thermisch gebouw uit de eeuw. XIV is de "fontanazza" te vinden op de nabijgelegen Monte Bonifato. Onder de beroemde mensen herinneren we ons Cielo D'Alcamo, aan wie een plein een plein heeft gewijd, een belangrijke dichter van de vulgaire literatuur (midden dertiende eeuw) auteur van de bekende "Rosa Fresca Aulentissima".

Castellammare del Golfo

Castellammare werd geboren als Emporium Segestanorum (haven van het nabijgelegen Segesta, tot de komst van de Arabieren wordt de geschiedenis geïdentificeerd met die van de Elymische stad. Er wordt verondersteld dat het imperium al bestond vanaf het begin van de 5e eeuw voor Christus. zowel uit de geschriften van Herodotus als die van Diodorus Siculus en Thucydides, en over de Atheense expeditie naar Sicilië in 415 voor Christus, spreekt hij vaak over schepen die van of naar Segesta gaan. Strabo verwijst echter expliciet naar de haven van Segesta. in zijn Geography [3], en de geograaf Ptolemaeus, die niettemin een onjuiste locatie van de site geeft, misschien als gevolg van een louter materiële fout bij de overdracht van de tekst.

Scopello

Het huidige dorp dateert uit de zeventiende eeuw en is verdeeld in twee delen: een baglio, die volgens de traditie een Normandische periode is, maar dateert uit de achttiende eeuw, en een pleintje met de kerk van Santa Maria delle Grazie, een parochie sinds 1961, en een paar huizen. Ferdinand II van Bourbon verkoos het Scopello-gebied, met het nabijgelegen bos met dezelfde naam, tot de rang van koninklijk reservaat voor de jacht, en bezocht het tweemaal in 1830 en 1859. Vanwege deze bezoeken, toen de eenwording van Italië nabij was, met de expeditie van de Thousand the Scopellese koos de kant van de Bourbon-kant, zozeer zelfs dat ze tussen december 1862 en januari 1863 een veldslag voerden met de Piemontese troepen die er niet gemakkelijk in slaagden zich in het dorp te vestigen. Het jachtreservaat van Scopello werd toegewezen aan een staatsbedrijf dat tot taak had de activa van de oude staat Bourbon af te stoten en werd tegen zeer lage prijzen gekocht door filialen van de Castellammare del Golfo-maffia die de eenheidszaak hadden gesteund en vervolgens het land aan marktprijzen. De val van Scopello is een van de belangrijkste en oudste van heel Sicilië: de eerste gebouwen dateren uit de dertiende eeuw, de eigenlijke val werd in de vijftiende eeuw gebouwd door Giovanni Sanclemente en vergroot door de familie Sanclemente in de zestiende eeuw; het ging vervolgens over naar de Sociëteit van Jezus en uiteindelijk naar de familie Florio.

Natuurreservaat Zingaro

Het reservaat strekt zich uit in het westelijke deel van de Golf van Castellammare, op het schiereiland San Vito Lo Capo met uitzicht op de Tyrreense Zee tussen Castellammare del Golfo en Trapani (geografische coördinaten. Het grondgebied valt gedeeltelijk in de gemeente San Vito Lo Capo en gedeeltelijk in de gemeente Castellammare; het strekt zich uit langs 7 km kustlijn en bijna 1.700 hectare ongerepte natuur. De kust bestaat uit Quartaire kalksteen en dolomitische Mesozoïsche kalkstenen reliëfs, met kliffen die vanaf een maximale hoogte van 913 m (Monte Speziale) steil aflopen richting de zee, afgewisseld met talrijke baaien.

Rierva Naturale van Monte Cofano

Monte Cofano is een bergachtig voorgebergte van kalkstenen natuur, met een karakteristieke driehoekige vorm met uitzicht op de zee, die 659 m hoog is. Het is gelegen aan de kust van de provincie Trapani, aan het oostelijke uiteinde van de Golf van Bonagia. Het is opgenomen in de gemeente Custonaci, langs de kust die van Trapani naar San Vito Lo Capo leidt. Het reservegebied strekt zich uit over 537,5 hectare, waarvan 325,5 hectare zone A en 185 zone B of pre-reserve. In zijn omgeving is er een klein seizoensgebonden nat gebied, een stortkloof (Gole di Cipollazzo) en tal van karstverschijnselen die verband houden met de hermodellering van de kalksteenrots door het water, zowel aan de oppervlakte (zinkgaten en zinkgaten) als in de diepte (grotten) .